Natuurlijk toch even een foto van het kleurijke viertal:

En dan natuurlijk ook nog onze topper Puk die moeder van dit heerlijke stel. Wij zijn zo ontzettend trots op hoe ze het allemaal heeft gedaan. Nu mag ze lekker weer bijkomen en in de toekomst? Dan mag ze zeker nog een keertje een nestje

Gisteravond was het dan zover, April en Aisja zijn naar hun nieuwe huisje vertrokken. Natuurlijk hebben Martien en ik ze weggebracht. Vind het zelf heel prettig om er toch bij te zijn als ze hun nieuwe huisje gaan verkennen. Het ging allemaal harstikke goed en de meiden lagen toen wij weggingen lekker te slapen. Moe van alle indrukken die ze opgedaan hadden, de autoreis etc.

Het was wel weer moeilijk want oei wat hecht je je toch aan die pukken. Vooral die rooie rakkers waren erg goed in het bespelen door heeeeeel lief te doen. April ging altijd tappend staan, blij met staartje omhoog, zo'n lief en aanhankelijk ding. Ze heeft mijn hart direct gestolen met dit lieve gedrag. Ook de hele week waren ze in de buurt te vinden van mij. Ook Aisja begon steeds meer te knuffelen en aanhankelijker te worden.

Nu lopen alleen Aiko en Ami nog rond, merk aan hun dat ze nog een beetje moeten wennen zonder hun zusjes. Ook Puk moet wennen, vanmorgen zei Martien tegen me dat ze toch echt aan het tellen was en er twee ontbraken. Gelukkig pakt ze het nu goed op en ik geef haar telkens even een extra knuffel.  Zondag
verlaten dan de andere twee het huis en is de rust voor de rest weer wedergekeerd.

Voor ons even slikken en bijkomen maar we weten dat ze gouden mandjes hebben waar ze de rest van hun leven kunnen slijten en mensen net zo blij kunnen maken als wij met hun hier waren. Dat is het mooie van fokken.

Weer wat foto's van onze aby's en de kleine pukken

Jong geleerd is oud gedaan, April op het beste plekje in huis

Ami, lekker achter op de kachel

Het blijft een schoonheid, onze Puk

De hele bende op een rijtje, vlnr april, aiko, ami en aisje

Aisja op de kachel

Wat een dagje wat het vandaag zeg. Rond een uurtje of half 11 belde mijn zus op. Verdi was ontsnapt en ze konden hem niet vinden. Dus ik met eten (had runderhart uit de vriezer gehaald) richting mijn ouders. Maar helaas geen Verdi te bekennen. Dan maar de hele wijk afspeuren, waar is ie voor het laatst gezien en dan vanuit daar zoeken. Maar helemaal niets. Tot op een gegeven moment ik moedeloos de straat bij mijn ouders weer inloop. Ik zie Verdi in een voortuin zitten, heel rustig en totaal geen beweging. Ik loop heel rustig naar hem toe ondertussen het bakje met runderhart openend. Normaal reageert hij altijd maar nu niet. Is ook niet vreemd want hij was bang weggerend vanwege een bezemwagen die door de straat heen reed. In ieder geval reageerde hij wel toen ik het vlees richting hem hield. Hij kwam rustig mijn kant op en ik??? Ik heb hem snel gepakt en vastgehouden om hem nooit meer los te laten. Oh de knul was zo blij, hij begon helemaal te trillen en ik heb hem alleen maar lopen knuffelen en met hem lopen praten. Wat was ik blij. Verdi heeft tenslotte een speciaal plekje bij mij. Als grote broer van Puk maar ook als mijn eerste flessenkind. Hij had de eerste week wat opstart problemen toen hij klein was dus heb ik hem geflest. Na een weekje pakte hij het zelf weer helemaal op en is nu een grote aby-knul geworden die naar mijn ouders is gegaan.

Wat is het toch genieten van die pukken, doe het ook intens want donderdagavond gaan de sorrelmeiden het huis uit. Pfff ze maken het me ook niet makkelijk want ze zijn een charme offensief begonnen. Allemaal komen ze gezellig bij me liggen, me helpen met studeren, de was doen en het eten koken. April heeft zelfs al een trekje van mams opgepikt nl. op het wasrek klimmen en balanceren. Puk doet dat ook altijd;-))

Ook maar even weer een fotosessie gehouden, probeer nog steeds de ideale foto te krijgen van moeders met kids. Vandaag lag onze kleine Aisja wat dwars, die klom de hele tijd van de paal af, op weg naar de stok met veren die ik voor mijn camera hield. Morgen ga ik het maar weer proberen, kijken of het dan gaat lukken.

Deze week ben ik lekker vrij en kan nog heerlijk genieten van het jonge grut. Ze vinden het harstikke leuk dat ik er ben, je merkt het aan ze. Ik was even achter gaan zitten en binnen no time zat de hele familie om me heen. Aandacht is wat ze heel graag willen. Gelukkig zijn ze nu weer moe aan het worden en gaat alles langzamerhand slapen. Hebben de grote aby's ook weer even rust want ze rennen alle kanten op die kleine druktemakers.

Aisja ging zo hard dat ze met haar poten in de waterbak belande. Maar even de pootjes afgedroogt en hup ze kon weer verder. Ze was er niet echt van onder de indruk. Heerlijk gewoon dat ze zo makkelijk zijn en ook zo lief naar ons toe.Gisteravond lag kleine Ami heerlijk tegen me aan te genieten. Totdat Aiko langskwam, vond het weer tijd om te spelen.

Ook mijn studieboeken zijn niet geheel veilig voor het grut. Moet uitkijken dat ze niet voorzien worden van allerlei gaatjes. Blijkbaar is het erg leuk om overal in te bijten;-)

Belastend materiaal van Aiko

Aisja in de houtgreep bij mama Puk

Aiko ligt klaar om de aanval van Puk te incasseren

Aisja lekker van het zonnetje aan het genieten

En de hele bende weer op een rijtje,

V.l.n.r. Aiko, April, Ami en Aisja

Sinterklaas is weer achter de rug en ook de kleintjes zijn verwend door Sinterklaas. Ze hebben allemaal lekker eten gehad net zoals de grote. Ook de neefjes zijn natuurlijk allemaal langs geweest om even te spelen met het jonge grut. Is niet tegen dovemansoren gezegd want voor eens spelletje zijn ze natuurlijk altijd wel in.

Gisteren heb ik zelf nog een stok met veren gehaald waarmee ze heel leuk spelen. De andere stok met veren is op een of andere manier helemaal verdwenen. Denk dat die ergens onder een kast ligt. Moet de boel maar eens helemaal overhoop gaan halen maar voor dit moment heb ik maar een nieuwe stok gekocht voor ze.

Natuurlijk ook weer een aantal foto's gemaakt die ik dadelijk ook even op de weblog plaats.

Vanna had vanacht helaas weer last van haar darmpjes, blijkbaar maakt ze zich toch druk op een of andere manier.Maar eens kijken hoe dat gaat als de kleintjes zijn uitgevlogen. Medisch is er niets te zien dus het kan niet anders dan dat het tussen de oortjes zit of haar darmen doen hun werk niet goed. Pfff blijft een lastig verhaal vooral voor haar is het heel vervelend.