Het bezoek aan de dierenarts zit er weer op. Eerst natuurlijk alles in de bench, Vanna was geen probleem maar de andere dames roken toch enige onraad maar helaas voor hun, ontsnappen was niet mogelijk. Op de achterbank in de gordels en toen mijn moeder met Verdi (het nestbroertje van Viera) ophalen.
Bij de dierenarts mocht onze Verdi als eerste en hij was het er niet mee eens. Eerst al in de auto met die blerrende poezen en dan ook nog zo'n vreemde man die je van top tot teen gaat bekijken. Hij was het er duidelijk niet mee eens. Ik heb hem maar even goed vastgehouden toen hij zijn prikje kreeg want hij keek al erg giftig naar de dierenarts. Ach de jongen maakt meer herrie dan dat hij wat doet.
Vanna mocht als tweede, tja dat is altijd zo'n lief meisje bij de dierenarts. Iedereen wordt geknuffeld, is lief en hoe meer aandacht hoe beter. Natuurlijk zal dat ook wel wat door de zenuwen komen. Ze was helemaal goed behalve dat haar gebitje weer eens schoongemaakt moet gaan worden. Vanna heeft dat al eens eerder gehad en nu mag ze dus weer een keertje langskomen. Gaat ze onder een roesje en dan wordt alles weer mooi gereinigd.
Als derde was onze Yana, het kleine blauwe monstertje. En klein wordt ze bij de dierenarts. Yana is nl. overtuigd als je jezelf maar heeeeeeeeeel klein maakt, niemand je ziet en dat alles er niet is. Ach zielig hummeltje. Ze was voor de rest ook helemaal oké behalve dat ze iets te licht is maar ja madam is krols op dit moment en heeft toch echt andere bezigheden dan goed eten. Ook Yaantje heeft wat tandsteen op haar kiesjes dus zij mag samen met Vanna terug voor het bezoekje tandarts.
Tot slot onze Vièra alias Puk, wat een ding is dat toch zeg. De dierenarts vond haar prachtig, tja de meid is ook mooi maar ook erg lief. Ze stond iedereen weer te knuffelen op de tafel. Ik had voor haar de vraag of het mogelijk is om als ze haar snap-test moet halen een klein rustgevend middeltje te krijgen. Puk is nl. een grote kronkel en ik zie het dan al op een drama uitlopen, onnodige stress voor Puk als voor mij. Hij dacht dat is niet nodig maar na het geven van de prik was zijn mening toch anders. Puk vond het niet leuk en gaat dan heel dwingend mauwen om aan te geven dat ze het er echt niet mee eens is. Ze heeft ook een zalfje voor haar buikje, daar had ze een hechting en die is heel mooi genezen maar madam is overijverig met poetsen. Gevolg dat het wat schraal eruit ziet. 2 keer daags en eventueel rompertje aan. Ach die heb ik nog liggen, zo'n mooie rode dus komt helemaal goed.
Thuisgekomen heb ik haar gezalfd en natuurlijk het rompertje aangedaan. Nou het is niets voor niets een kronkel want binnen 5 minuten!! had madam het rompertje weer uit. O wat keek ze tevreden. Ze vind het nl. helemaal niets, ziet er heel zielig uit met romper dus de uitdaging is er bij haar om te proberen heel snel uit dat rompertje te komen. Nu smeer ik maar, ga even met haar spelen zodat het goed kan intrekken en kijken maar even of dat gaat helpen en anders? Dan moeten we maar eens heel creatief gaan zijn en bedenken hoe we dit nou weer eens gaan oplossen maar tot nu toe werkt het.
Zo zie je maar, die donders zijn altijd slimmer dan dat je denkt......
