Vanochtend was het tijd om even de snoezeldeken in de werpkist wat op te schudden dus de baby's moesten even uit de bak. Hiervoor leg ik altijd een mandje neer met een doek erin om daar dan de baby's in de leggen. Natuurlijk met Puk erbij want vindt wel dat ze moet zien wat ik allemaal met de baby's uitspook. Zo gezegd zo gedaan, eerst hop op de weegschaal en daarna het mandje in. Kon bij allemaal weer mooi 20 gram erbij zetten. 

Snel de snoezeldeken eruit, even uitschudden, opnieuw opvouwen en hop weer in de kist. Zo baby's weer terug en klaar met de klus. Een van de baby's was al druk bezig om over het randje van het mandje te kruipen. Dat beloofd een bijdehandje te worden. Terug in de werpkist gingen ze allemaal aan de wandel en dat nog met hun oogjes dicht. Puk was ondertussen nog steeds bezig met haar eten. 

Tja madam wordt verwend en krijgt eigenlijk iedere dag wel vers vlees, daarnaast nog een aantal menuzakjes. Toch eet ze als ze zin heeft ook nog wel de brokjes die er staan. Zowiezo zit ze ontzettend goed in haar vel, zorgt echt super voor haar baby's (zoals we ook van haar gewend zijn). Blij zat want het is toch even heavy voor haar geweest vooral met de naweeën die ze heeft gehad. 

De baby's worden ondertussen niet alleen door hun moeder verwend maar ze hebben ook een kaart gehad van hun nieuwe personeel. Tevens hebben Puk en ik een tekening gehad van mijn nichtje, voor het verlies van de kleine baby. Ik zit erover te denken om hem Cosmo te noemen, het voelt als een heel toepasselijke naam omdat hij nu een sterretje is geworden.

Het weekend ga ik definitief kijken wat de baby's zijn en kunnen ze ook eindelijk een naam krijgen. De blauwe puk is voor zover ik snel al had kunnen zien een kereltje dus jammer genoeg niet het zo gehoopte blauwe poesje. Heel erg jammer want voor zover ik kan zien is het een heel leuk ding. Zo zie je maar moeder natuur doet niet altijd wat je wilt.

Rust

Na de trieste dag van gisteren, was het vandaag toch weer een dag met een lach. De andere baby's waren vanochtend heel erg goed aangekomen en dat doet goed!

Puk is ook helemaal weer Puk, mijn lieve knuffel en vooral zorgzame moeder. Ze eet als een bootwerker,  maar dat geeft niet.  Ze moet haar koters goed eten geven.

Maandagavond hebben Martien en ik de kleine knul begraven,  bij Valeria. Dit weekend gaan we kijken wat het zijn, katertjes of poesjes en dan is het tijd om ze namen te geven. Ook het overleden knulletje krijgt een naam. Hij verdient het!

Een traan en een lach

Met tranen in mijn ogen schrijf ik vandaag mijn blog. Een lach en een traan liggen zo dichtbij elkaar.

Vanochtend was het de tweede weegsessie van de kleine hummels. Ik zag dat één kitten apart lag van de rest, dacht nog van goh waarom lig jij daar nu helemaal alleen. Toen ik het oppakte en er totaal geen reactie kwam, schoot direct door mijn hoofd dat de kleine overleden was en nog niet eens zo lang geleden want hij was wel wat kouder maar nog niet helemaal verstijft.

Vol ongeloof zat ik bij de werpkist, Puk was ondertussen begonnen aan haar ontbijt. Ze had er totaal niets mee. Heb daarom het kitten maar even apart gelegd en ben de andere kleintjes gaan wegen. Daar kwam nog genoeg geluid uit maar hou ze toch maar even scherp in de gaten.

Wat later heb ik het kleintje even goed bekeken, misschien met een afwijking geboren? Maar helemaal niets te zien. Het vermoeden is dan ook dat deze kleine man vlak na de geboorte wat vruchtwater heeft binnengekregen.

Straks als Martien thuis is, wil ik hem begraven in de tuin. In de buurt van Valeria, het zusje van Puk. Want ondanks zijn hele jonge leeftijd, maar 1,5dg oud was het toch een huisgenootje voor ons. Lief klein manneke RIP.

(B)aby's

Gisteravond heeft onze Puk ons verblijdt met haar kleine baby's. Ze was aan het einde van de middag wat onrustig, niet echt willen eten en vooral erg aan het mauwen. Meestal zijn dat bij haar de tekenen dat er een bevalling zit aan te komen. Dus alle andere aby's uit de kamer en ik met Puk bij de werpkist. Nadat de weeën waren opgekomen, was het werk voor mij klaar en mocht ik zogezegd van Puk wieberen. Geen pottenkijkers meer aan haar werpkist.

We hebben dan ook geen van de kittens daadwerkelijk geboren zien worden alleen als Puk druk aan het likken was, wisten wij weer dat er of een kitten aankwam of net was geboren. Bij de eerste keer kijken lagen er ineens twee stuks, helemaal droog. Daarna was het een uurtje of anderhalf rustig en ja hoor weer snel achter elkaar de andere twee. In totaal 4 stuks.

De kleuren één blauw en drie wildkleur, gewichtjes tussen de 81 gram en 95 gram. Heel netjes weer. Geslacht nog niet gekeken want madam is nogal beschermend. Het wegen was al een crime, dus heel snel gedaan met de weegschaal in de werpkist. Vanochtend al even lekker een andere dekentje over de dekentjes in de werpkist gelegd. Liggen nu op een heerlijke warm aanvoelend dekentje. Denk dat dat ook prettiger ligt voor Puk i.p.v. op vuile dekentjes van de bevalling. 

De rest zit nu apart van haar want één ding wat Puk niet wil, is teveel gezeur aan haar koppie. Je merkt als de deurbel gaat of als ze iets denkt te horen dat ze toch wat gaat brommen. Tja een bevalling is niet niks en dan 4 van die koters in zo'n korte tijd eruit poepen, tja kan me voorstellen dat je daarna even lekker rust wil.

Van de week als ze wat meer gesetteld is, gaan we kijken of het jongens of meisjes zijn. Laten we hopen dat het blauwe kleintje een meisje is. Wil haar dan heel graag houden. Anders zitten we toch te denken om het nog één keertje te proberen bij Puk. Ze is een goede moeder en de bevalling gaat makkelijk. Nou ja we hebben nog even om na te denken nietwaar?