De tijd gaat gewoon door en het is zo ontzettend gek, het gemis wordt eigenlijk iedere dag groter. Martien zei gisteren tegen me, eerst zit je even in een roesje maar dan gaat het gewone dagelijkse leven door en merk je juist dat hij er niet meer is. Niet meer samen werken met Martien, niet meer lekker op schoot liggen, niet meer zeuren om zijn eten en ga zo maar door. Dit weekend gaan we op zoek naar een mooie foto van de knul. In de keuken hebben we een muur waar nog niets hangt en dit wordt dus de plek waar o.a. de foto van Eem komt te hangen.
De kleintjes doen ondertussen gewoon hun best om lekker druk te wezen. Het zijn gewoon schatjes, de avond nadat we Eem hebben laten gaan, lagen Vincy en Danté heel lief bij mij op schoot. Zouden die kleine schatten hebben geweten dat we wat extra steun nodig hadden? Ze hebben nu de gehele huiskamer tot hun beschikking wat ze natuurlijk ontzettend stoer vinden. Heerlijk rennen van voor naar echter, over de bank en op de tafel.
Vanna is ook weer langzaam in haar doen aan het komen. Ze krijgt nu zowel Destress als Laxeerzouttabletten om te zorgen dat haar stoelgang goed blijft. Ze is een gevoelige dame en zowel de kittens als de ziekte en het wegvallen van Eem maken het voor haar niet makkelijker. Ik hou haar goed in de gaten, wil wel zien dat ze gewoon naar de bak gaat. Ook masseer ik iedere avond even haar buik (en darmen) wat madammeke zeker kan waarderen.
Ze heeft dan ook nog pech dat Puk besloten heeft om krols te worden, die loopt dus de hele dag te zingen en praten wat de andere aby's niet kunnen waarderen. Hopelijk is het weer snel over en kan ik haar voor de time being op de pil zetten. In februari staat gepland om haar te laten steriliseren.
