Sinds afgelopen zondagavond hebben we een stukje voor de werpkist afgezet, de baby's waren klaar voor de volgende stap namelijk ook voor de werpkist lopen. Zo gezegd zo gedaan, kleine C-Jay was als eerste die de drempel over durfde. Chanel en Casimir vonden het nog wat eng en bleven over het randje gluren. Puk werd er helemaal blij van, lekker voor de werpkist liggen en spelen met C-Jay. Uh Puk de kleine man is nog klein en geen speelmuisje maar ja zal toch op een of andere manier bij de opvoeding horen.
De volgende dag zagen we dat ook de andere twee het eindelijk aandurfde om uit de werpkist te komen en voor de werpkist te gaan rommelen. Benieuwd hoelang we het zo op deze manier kunnen houden. Denk dat ik het weekend maar even op zoek ga naar het hekje wat we altijd neerzetten en telkens verder uitbouwen naarmate ze ouder worden. Ondertussen genieten de baby's van de extra ruimte, druk met elkaar aan het spelen om daarna ineens doodmoe neer te ploffen.
Puk begint ondertussen steeds relaxter te worden en rent zelfs door de kamer achter een speelmuisje aan. Pff dat beloofd wat voor straks als de baby's een stukkie groter zijn. Wordt ons huis helemaal afgebroken, Puk vindt het namelijk zo tof om met haar baby's te spelen en te stoeien. Soms is het zelf nog echt een klein kind en dat ondanks dat ze alweer 6 jaar wordt dit najaar.
De andere aby's hebben het ondertussen ook super. Yana vindt het super om op het bed te spelen als wij erin liggen. Gisteravond was ik even de folders aan het doorspitten en maakte van een stukje krant een propje. Nou Yana helemaal wild, vind ze echt een heel leuk speeltje. Geen dure dingen voor madam maar gewoon een simpel propje en ze heeft de tijd van haar leven. Vanna keek wat beduusd, mmm zij krijgt meer aandacht dan mij, dat kan niet hoor. Eem was zijn bedje ondertussen alvast ingekropen. Zodra het eten binnen is, gaat mijnheer lekker slapen. 's Morgens vroeg zie ik hem dan weer verschijnen als Martien het bed uitgaat en ik nog even mag blijven liggen. Kruipt hij heerlijk tegen me aan om daarna met een oorverdovend geknor te liggen wachten tot het moment waarop mijn wekker gaat en ik ook ga opstaan.
