dinsdag 15 juli 2014

Arora geboren 25-12-1998 - overleden 11-7-2014

Afgelopen week ging het nog steeds niet lekker met Roortje, dinsdag was mijn moeder nog met haar bij de dierenarts geweest maar die konden niets vinden c.q. niets voor haar doen. Daar zit je dan, wat moet je dan? Langer doorgaan met de antibiotica was het advies. Omdat we toch wilden weten wat er aan de hand was, heb ik donderdagavond een oproep op FB geplaatst met de vraag of iemand een KNO specialist voor katten weet te zitten.

Uiteindelijk had ik een naam en bij de dierenarts van ons geregeld dat het dossier zou kunnen worden opgestuurd. Nu alleen nog kijken of deze specialist ook op korte termijn plek voor ons had. Helaas bleek al snel dat hij vol zat. De Uithof in Utrecht dan maar proberen, maar ook hier helemaal vol. Terug naar de dierenarts of zij konden regelen dat we met spoed alsnog naar Utrecht konden. Na wat heen en weer gebel is het gelukt om er tussen gestopt te worden en konden we om 11.00u vrijdagochtend met Roor richting de Uithof.

Helaas is dit bezoek niet geworden wat wij gehoopt hadden. Het gesprek met de specialist vooraf was niet prettig, haar gedachten gingen al direct uit naar een tumor terwijl toch echt nog aan problemen in de kaak dachten, hierdoor gevoed met alles was er de afgelopen maanden was gebeurt bij Roor. Uiteindelijk een CT scan die duidelijk moest gaan geven. En dat die duidelijkheid heeft gegeven dat hebben we geweten.

Roor had een tumor in haar kopje zitten die haar ene neusgat al helemaal blokkeerde en de andere ook al deels. Er was niets aan te doen en het meest humane was om haar zelfs niet meer uit haar narcose (die ze had i.v.m. de CT scan) te laten ontwaken. De anesthesist zag dit niet zitten vanwege de benauwdheid. De specialist heeft haar uiteindelijk in bijzijn van ons laten inslapen.

Ik ben nog steeds vol ongeloof dat ze er zo goed uitzag terwijl het een grote rommel was in het kopje, dat maakt me ook wel verdrietig. Hadden we niet nog eerder aan de bel moeten trekken? Maar ja dat is achteraf gepraat, ze heeft nu rust en geen pijn meer. Bij mijn ouders thuis is het wel rustig zonder Roor want het was een echte koningin daar in huis.

Roor, je bent een kanjer en zal voor altijd in onze hart zitten.