Oogjes open

Afgelopen woensdagavond was het even stress in de tent. Yana had zoiets van mmm die kamerdeur zit maar dicht en eigenlijk wil ik daar wel weer even naar toe dus ze glipte sniekie met Martien mee naar binnen. Nou ik heb Puk nog nooit zo hard zien rennen om daarna bovenop Yana te springen om haar heel duidelijk te maken dat ze niet welkom is in de huiskamer. 

Tja en dan moet je de boel weer zien uit elkaar te krijgen. Altijd een uitdaging die meestal eindigt in krassen etc. en ja hoor zo ook deze keer. Gelukkig had ik Yana redelijk snel te pakken en konden we haar de gang weer op krijgen maar een van mijn handen had toch wat schade opgelopen. Puk was daarna helemaal into de alarmfase en zat in de werpkist, kinderen bij haar heel alert naar buiten te kijken. Wat een persoonlijkheid is het toch, wij mogen alles maar de andere aby's? Nee daar heeft ze toch echt haar regeltjes voor.

De volgende ochtend was alles weer gekalmeerd, denk dat Yana zich alleen nu twee keer bedenkt voordat ze naar binnen gaat. Martien heeft i.i.g. het hekje maar even neergezet zodat ze niet zomaar langs ons heen kunnen glippen. Ik weet ook wel dat Puk altijd de eerste 3 á 4 weken geen andere aby's bij haar baby's wil, daarna is het geen probleem. Wel jammer voor Yana, mag ze niet eens naar haar kleinkinderen kijken.

Wij mogen wel gewoon met ze rommelen want vanochtend heb ik de dekentjes weer wat opgeschud in de werpkist. Lees dat de hummels eruit moeten, in het mandje voor de werpkist zodat ik even alles kan opruimen. Ze worden nu alleen wat wijzer en kruipen als je niet oplet alle kanten op. Vooral het blauwe kereltje is erg ondernemend, in de werpkist zit hij al echt heel wijs naar buiten te piepen. Wil denk ik de wijde wereld eigenlijk al langzaam gaan verkennen maar ik vermoed dat mama Puk dat nog niet kan waarderen.

De hele bende heeft nu ook zijn oogjes open, we gaan echt een nieuwe fase met ze in. Ze zijn ook zo ontzettend leuk en je kan er uren naar kijken. Nog steeds gaat dat spul als een tierelier qua gewicht. Dat akkefietje met Yana en dat Puk wat onrustig was daarna deed niets af aan de groei. Die baby's zijn er niet warm of koud van geworden.  Benieuwd hoelang Puk ze nog in de werpkist kan houden.

Al weer bijna 1,5 week jong

Het gaat ontzettend goed met de baby's van Puk, ze blijven maar ontzettend groeien en ze zijn echt groter dan dat we gewend zijn uit de vorige nestjes van Puk. We hebben ook dit weekend gekeken wat het zijn en we kunnen eigenlijk met zekerheid zeggen dat het 2 katertjes (wildkleur + blauw) en 1 poesje (wildkleur) zijn. 

Nu wordt het tijd om namen te bedenken voor de baby's. Voor het meisje ben ik er al uit, zij gaat Chanel heten vernoemd naar Coco Chanel en dan de mannen nog. Hiervoor heb ik hulp ingeroepen van hun toekomstige personeel. Benieuwd waarmee ze komen. In de tussentijd noem ik het wildkleurmanneke wel Dikkie Dik want pfff die knul is echt mega. Vandaag woog hij alweer 288 gram en dat voor nog niet eens 2 weken, hij zit pas op 1,5 week. 

Het overleden knulletje noemen we Cosmo, want dat verdient hij. 

Het blauwe kereltje is voorlopig Toboë junior omdat hij in al zijn gedragingen net zijn papa is. Het is een heerlijk piepmanneke als hij zijn zin niet krijgt. Gisteravond was hij ook druk aan de piep toen het mamma bij hem lag en het allemaal niet snel genoeg ging om bij de tepel te komen. Nou mama Puk weet hier wel raad mee, hij kreeg even een lesje gehoorzaamheid van mama Puk. Daarna was het weer een heel lief en zoet manneke. 

Vanochtend zag ik ook dat de eerste van het stel voor een klein stukje de wijde wereld inkijkt. De Toboë junior heeft aan één kant het oogje al half open. De rest zal nu ook wel snel gaan volgen. Op naar de volgende fase, het gaan verkennen van de werpkist en uiteindelijk natuurlijk de wereld buiten de werpkist. Maar hopelijk duurt dat nog even voor moeders.