Vanochtend was het tijd om even de snoezeldeken in de werpkist wat op te schudden dus de baby's moesten even uit de bak. Hiervoor leg ik altijd een mandje neer met een doek erin om daar dan de baby's in de leggen. Natuurlijk met Puk erbij want vindt wel dat ze moet zien wat ik allemaal met de baby's uitspook. Zo gezegd zo gedaan, eerst hop op de weegschaal en daarna het mandje in. Kon bij allemaal weer mooi 20 gram erbij zetten. 

Snel de snoezeldeken eruit, even uitschudden, opnieuw opvouwen en hop weer in de kist. Zo baby's weer terug en klaar met de klus. Een van de baby's was al druk bezig om over het randje van het mandje te kruipen. Dat beloofd een bijdehandje te worden. Terug in de werpkist gingen ze allemaal aan de wandel en dat nog met hun oogjes dicht. Puk was ondertussen nog steeds bezig met haar eten. 

Tja madam wordt verwend en krijgt eigenlijk iedere dag wel vers vlees, daarnaast nog een aantal menuzakjes. Toch eet ze als ze zin heeft ook nog wel de brokjes die er staan. Zowiezo zit ze ontzettend goed in haar vel, zorgt echt super voor haar baby's (zoals we ook van haar gewend zijn). Blij zat want het is toch even heavy voor haar geweest vooral met de naweeën die ze heeft gehad. 

De baby's worden ondertussen niet alleen door hun moeder verwend maar ze hebben ook een kaart gehad van hun nieuwe personeel. Tevens hebben Puk en ik een tekening gehad van mijn nichtje, voor het verlies van de kleine baby. Ik zit erover te denken om hem Cosmo te noemen, het voelt als een heel toepasselijke naam omdat hij nu een sterretje is geworden.

Het weekend ga ik definitief kijken wat de baby's zijn en kunnen ze ook eindelijk een naam krijgen. De blauwe puk is voor zover ik snel al had kunnen zien een kereltje dus jammer genoeg niet het zo gehoopte blauwe poesje. Heel erg jammer want voor zover ik kan zien is het een heel leuk ding. Zo zie je maar moeder natuur doet niet altijd wat je wilt.