Luna & Puk

Afgelopen vrijdag was het voor Luna zover, ze mocht naar de dierenarts om gesteriliseerd te worden. Om een uurtje of 9 mochten we haar brengen. We hebben haar lekker in haar eigen bench laten zitten, ook omdat dat voor haar vertrouwder is en makkelijker is om haar me te nemen naar de behandelkamer waar ze klaargemaakt moet worden voor de operatie. Aan het begin van de middag werden we gebeld door de dierenarts, de operatie was goed verlopen wel was het een wat zwaardere operatie geworden dan van te voren gedacht. Het bleek dat ze een gesloten baarmoederontsteking had. Dat verklaard voor ons dat ze soms wat humeurig kon zijn, ze zal zich niet altijd toppie gevoeld hebben. Voor de rest was er niets te merken, gewoon eten, rennen, spelen etc. Gelukkig hebben we een super dierenarts die heel goed kan opereren en die heeft weer een mooi staaltje werk afgeleverd. We mochten haar het einde van de middag weer ophalen. Thuis hebben we haar even lekker boven apart van de rest gezet, en daar zagen we al zo'n ontzettend verschil. Ze was heel knuffie en vriendelijk. En dat is niet meer gestopt. De wond heelt heel mooi want Luna zit er totaal niet aan. Al met al is het super verlopen en hebben mijn ouders nu helemaal een schat van een blauwe meid erbij.

Ook stond deze dag de snaptest voor Puk op het programma. We zijn eenmalig naar een andere dierenarts gegaan waar we ze ook altijd PL laten testen omdat onze eigen dierenarts daar geen ervaring mee heeft. Ze hadden bij het testen van Britt aangegeven dat ze de uitdaging van Puk wel aan wilden gaan. Tja Puk is namelijk met bloedprikken niet makkelijk. Zo gezegd zo gedaan. Puk had het natuurlijk direct door dat er wat stond te gebeuren en stond met een opgewonden staartje op de behandeltafel. Toen de assistente haar wilde gaan vastpakken, zat ze te gnappen waarmee ze wilde zeggen, "dat gaan we toch echt niet doen" Om meer ellende te voorkomen, kreeg ze een snuitbandje om. Het lijkt heel zielig maar voor alle partijen toch het veiligste. Ze kreeg een soort toetje over haar snoet heen waardoor ze niets zag (worden ze rustiger van) en ook niet kan bijten. Herrie maken kun je natuurlijk wel en dat deed ze dan ook vol verve. Pfff wat een herrie komt er uit dat lijfje zeg. Eerst in de hals maar de aders zijn daar zo lastig te vinden dat ze het toch maar gewoon uit het pootje hebben gedaan. De klus was toen heel snel geklaard en Puk mocht weer in de bench. Even wachten op de uitslag, die was natuurlijk goed, alle papieren invullen en weer lekker naar huis.

Thuis aangekomen heeft ze bij Eem even haar beklacht gedaan, Eem gaf haar maar een grote lebber over haar kop. Tja het is ook een meid ook. Ach ze nam mij niets kwalijk, we hebben gewoon weer lekker met z'n allen in de tuin in de zon gelegen.