De laatste paar dagen staan in het teken van Dole, de blauwe aby van mijn moeder. De knul wordt dit jaar alweer 14 jaar. Dinsdag is hij mee geweest naar de dierenarts omdat hij veel spuugde en je aan zijn koppie zag dat hij niet lekker in zijn vel zat. Hij kreeg antibiotica en medicijnen tegen het spugen, wel de lichte vorm. Helaas werd het niet beter en bleef hij spugen. Daarom vrijdag wederom terug naar de dierenarts die toch een echo wilde maken want als hij maar spuugde kon er misschien wel een opstructie zitten. Het was echter vrijdag dus moesten we naar Zeist om daar een echo te laten maken. Zo gezegt zo gedaan, op weg van IJsselstein naar Zeist met een tussenstop van een uurtje in Utrecht voor een hapje eten thuis.

In Zeist heeft hij een echo gehad en omdat er iets was te zien, hebben ze direct een punctie genomen. Gelukkig was de uitslag goed, geen kanker maar wel een ontsteking van de aalvleesklier. Weer terug naar IJsselstein voor de verdere behandeling. Hij heeft een prik antibiotica gehad en een sterkere antimisselijkheid/spuug prik en tabletjes. Dole en tabletjes is alleen drama dus iedere dag een waar gevecht met mijnheer.

Zaterdag ging lekker maar zondag begon het weer minder te worden dus opnieuw vandaag naar de dierenarts. Nierwaarden zijn getest maar alles keurig in orde, conclusie dat hij waarschijnlijk niet genoeg medicijnen binnenkrijgt. Nu liggen er in de koelkast een aantal injecties klaar om iedere avond te geven aan de heer. Zuslief is gelukkig heel bedreven hiermee daar haar hond iedere maand een injectie krijgt ivm haar allergie. Ik heb me opgeworpen als assistent om de knul vast te houden zodat ze rustig de prik kan geven. Ben benieuwd morgen..................................